Η ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ ΑΙΔΙΝΙΟΥΚΑΙ ΣΩΚΙΩΝ
Η ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΣΤΟ ΑΙΔΙΝΙ ΚΑΙ
Πάνω από 90 χρόνια έχουν περάσει από τον Ιούνιο του 1919, και η θυσία των Προσκόπων του Αϊδινίου μένει ακόμα ζωντανή στη μνήμη μας. Η δοξασμένη αυτή σελίδα της ιστορίας του Ελληνικού Προσκοπισμού γράφτηκε με αθώο παιδικό αίμα στο Αιδίνι της Μικράς Ασίας, που 'ναι χτισμένο στα ερείπια των παλαιών Τράλλεων, εκεί που γεννήθηκε ο Αλέξανδρος ο Τραλλιανός, περίφημος γιατρός στα χρόνια του Ιουστινιανού.
Το χρονικό της Θυσίας:
Τον Οκτώβρη του 1918 είχε υπογραφεί η συνθήκη του Μούδρου.
14 Μαίου 1919 ο Ελληνικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη, στην Ιωνία και αργότερα στο Αϊδίνι, όπου γίνονται δεκτοί απο τον αμιγή Ελληνικό πληθυσμό με εκδηλώσεις έξαλλου ενθουσιασμού και με δάκρυα βαθύτατης συγκινήσεως.
Οι Έλληνες ωστόσο ήταν ανήσυχοι, κι οι φόβοι τους δικαιώθηκαν, γιατί γρήγορα άρχισε αγώνας με τους Τούρκους αντάρτες, που λεηλατούσαν συστηματικά διάφορες πόλεις.
15 Ιούνη 1919 Μια μεγάλη δύναμη ανταρτών χτύπησε το Αϊδινι. Τμήματα του πρόχειρα οργανωμένου Τουρκικού στρατού μαζί με άτακτους (Τσέτες) άρχισαν να προσβάλουν την πόλη του Αϊδινίου, με πολυβολισμούς και κανιονοβολισμούς απο τα νότια της πόλεως.
16 Ιουνίου 1919 Στη μεγάλη αυτή καταστροφή οι Πρόσκοποι, μαζί με τον Τοπικό τους Έφορο Νικόλαο Αυγερίδη και έχοντας πιστό οδηγό τους το Νόμο την Υπόσχεση του Προσκόπου: «Υπόσχομαι στην Τιμή μου, να εκτελώ το καθήκον μου προς το Θεό και την Πατρίδα, να βοηθώ κάθε άνθρωπο σε κάθε περίσταση και να τηρώ τον Νόμο του Προσκόπου» δεν έμειναν αδρανείς. Σκέφτηκαν πως έπρεπε να βοηθήσουν με κάθε τρόπο τον πληθυσμό στη δοκιμασία του. Οι Πρόσκοποι αρχίζουν να τρέχουν παντού να βοηθήσουν.
Η μάχη προχωράει προς το κέντρο της πόλεως. Πυκνώνουν τα πυρά των Τούρκων. Τότε εμφανίζονται και οι πρώτες πυρκαγιές, οι οποίες παίρνουν γρήγορα τρομερές διαστάσεις. Οι μάχες γίνονται σκληρές, μπροστά στην αριθμητική υπεροχή των ανταρτών ο Ελληνικός Στρατός, αναγκάζεται να υποχωρήσει στα υψώματα περιμένοντας ενισχύσεις.
Ο Τοπικός Έφορος, οι Αρχηγοί και οι Πρόσκοποι αδυνατούν όμως να εγκαταλείψουν εγκαίρως την κόλαση αυτή, και να αφήσουν αβοήθητους τους συγχωριανούς τους. Έτσι παραμένουν ακλόνητοι στις θέσεις τους ως γνήσιοι Έλληνες Πρόσκοποι, προσφέροντας μέχρι την τελευταία στιγμή τις υπηρεσίες τους προς τον πλησίον μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν να συλληφθούν 31 Πρόσκοποι μαζί με τον Τοπικό Έφορο Νίκο Αυγερίδη και τους Αρχηγούς τους.
Το πρωί της 18ης Ιουνίου τους μεταφέρουν στις όχθες του Εύδωνα ποταμού και καλούν πρώτο το Νίκο Αυγερίδη να αλλαξοπιστήσει και να απαρνηθεί την Ελλάδα.
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ ! αναφωνεί ο ήρωας Τοπικός Έφορος και εκτελείται. Την ίδια τύχη είχε ορίσει η μοίρα και για τους υπόλοιπους Προσκόπους που αναφωνώντας και αυτοί: ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ! εκτελούνται ο ένας μετά τον άλλο.
Τρία χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 1922, νέα συμφορά έπληξε τους Έλληνες Προσκόπους. Τα Σώκια, μικρή πόλη στον ποταμό Μαίανδρο, ήταν υπό την κατοχή του Ιταλικού Στρατού, ο οποίος διατάχτηκε να παραδώσει την περιοχή στα ελληνικά στρατεύματα. Οι τούρκικες αρχές είχαν ρίξει εδώ και μήνες στη φυλακή πολλούς Έλληνες, μεταξύ των οποίων και τους Προσκόπους. Μόλις πλησίασε ο Ελληνικός Στρατός, οι Τούρκοι πήραν φεύγοντας και τους κρατούμενους, παρά τις υποσχέσεις που είχαν δώσει στους Ιταλούς. Προσπαθώντας να τους καταδιώξουν έτσι όπως έφευγαν άτακτα, οι Έλληνες στρατιώτες βρέθηκαν μπροστά στα πτώματα 15 και πλέον Ελληνόπουλων των οποίων το μόνο αμάρτημα ήταν η ιδιότητα του Έλληνα Προσκόπου.
ΣΤΑ ΣΩΚΙΑ
Πάνω από 90 χρόνια έχουν περάσει από τον Ιούνιο του 1919, και η θυσία των Προσκόπων του Αϊδινίου μένει ακόμα ζωντανή στη μνήμη μας. Η δοξασμένη αυτή σελίδα της ιστορίας του Ελληνικού Προσκοπισμού γράφτηκε με αθώο παιδικό αίμα στο Αιδίνι της Μικράς Ασίας, που 'ναι χτισμένο στα ερείπια των παλαιών Τράλλεων, εκεί που γεννήθηκε ο Αλέξανδρος ο Τραλλιανός, περίφημος γιατρός στα χρόνια του Ιουστινιανού.Το χρονικό της Θυσίας:
Τον Οκτώβρη του 1918 είχε υπογραφεί η συνθήκη του Μούδρου.
Οι Έλληνες ωστόσο ήταν ανήσυχοι, κι οι φόβοι τους δικαιώθηκαν, γιατί γρήγορα άρχισε αγώνας με τους Τούρκους αντάρτες, που λεηλατούσαν συστηματικά διάφορες πόλεις.
15 Ιούνη 1919 Μια μεγάλη δύναμη ανταρτών χτύπησε το Αϊδινι. Τμήματα του πρόχειρα οργανωμένου Τουρκικού στρατού μαζί με άτακτους (Τσέτες) άρχισαν να προσβάλουν την πόλη του Αϊδινίου, με πολυβολισμούς και κανιονοβολισμούς απο τα νότια της πόλεως.
16 Ιουνίου 1919 Στη μεγάλη αυτή καταστροφή οι Πρόσκοποι, μαζί με τον Τοπικό τους Έφορο Νικόλαο Αυγερίδη και έχοντας πιστό οδηγό τους το Νόμο την Υπόσχεση του Προσκόπου: «Υπόσχομαι στην Τιμή μου, να εκτελώ το καθήκον μου προς το Θεό και την Πατρίδα, να βοηθώ κάθε άνθρωπο σε κάθε περίσταση και να τηρώ τον Νόμο του Προσκόπου» δεν έμειναν αδρανείς. Σκέφτηκαν πως έπρεπε να βοηθήσουν με κάθε τρόπο τον πληθυσμό στη δοκιμασία του. Οι Πρόσκοποι αρχίζουν να τρέχουν παντού να βοηθήσουν.
Η μάχη προχωράει προς το κέντρο της πόλεως. Πυκνώνουν τα πυρά των Τούρκων. Τότε εμφανίζονται και οι πρώτες πυρκαγιές, οι οποίες παίρνουν γρήγορα τρομερές διαστάσεις. Οι μάχες γίνονται σκληρές, μπροστά στην αριθμητική υπεροχή των ανταρτών ο Ελληνικός Στρατός, αναγκάζεται να υποχωρήσει στα υψώματα περιμένοντας ενισχύσεις.
Ο Τοπικός Έφορος, οι Αρχηγοί και οι Πρόσκοποι αδυνατούν όμως να εγκαταλείψουν εγκαίρως την κόλαση αυτή, και να αφήσουν αβοήθητους τους συγχωριανούς τους. Έτσι παραμένουν ακλόνητοι στις θέσεις τους ως γνήσιοι Έλληνες Πρόσκοποι, προσφέροντας μέχρι την τελευταία στιγμή τις υπηρεσίες τους προς τον πλησίον μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν να συλληφθούν 31 Πρόσκοποι μαζί με τον Τοπικό Έφορο Νίκο Αυγερίδη και τους Αρχηγούς τους.ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ ! αναφωνεί ο ήρωας Τοπικός Έφορος και εκτελείται. Την ίδια τύχη είχε ορίσει η μοίρα και για τους υπόλοιπους Προσκόπους που αναφωνώντας και αυτοί: ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ! εκτελούνται ο ένας μετά τον άλλο.
ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΡΩΙΚΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ ΑΪΔΙΝΙΟΥ είναι :
ΑΪΔΙΝΙ
1. Νικόλαος Αυγερίδης (Ιδρυτής και Τ.Ε.)
2. Επαμεινώντας Αναστασιάδης (μέλος Τ.Ε.)
3. Μιχαήλ Τσοχατζής (μέλος Τ.Ε.)
4. Φιλοκτήτης Αργυράκης (Αρχηγός 1ης Ο.Π.)
5. Μίνως Βεϊνόγλου (Αρχηγός 2ης Ο.Π.)
6. Αιμίλιος Παπαδόπουλος (Αρχηγός 3ης Ο.Π.)
και οι πρόσκοποι:
7. Ιωάννης Αβραάμ
8. Κωνσταντίνος Ανδρεάδης
9. Ηρακλής Αντωνίου
10. Δήμος Αραδούλης
11. Γεώργιος Θεοδώρου
12. Βασίλειος Ιωάννου
13. Γεώργιος Ιωάννου
14. Χρυσόστομος Κανάτας
15. Γεώργιος Καραγιαννόπουλος
16. Δήμος Καραμαούνας
17. Δημήτριος Κουγιουμτζής
18. Κυριάκος Μανθόπουλος
19. Εμμανουήλ Μαρινάκης
20. Ευδόκιμος Μιναρεδζόγλου
21. Θεοδόσιος Μιναρεδζόγλου
22. Νικόλαος Μιναρεδζόγλου
23. Γεώργιος Νικητόπουλος
24. Κωνσταντίνος Νομικός
25. Γεώργιος Παναγής
26. Γεώργιος Παπαδάκης
27. Δημήτριος Πρωτοψάλτης
28. Πλάτων Σαμιωτάκης
29. Δημοσθένης Σακελλαρίδης
30. Μάνθος Τσοχατζής
31. Ευστάθιος Χριστοδούλου
Τρία χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 1922, νέα συμφορά έπληξε τους Έλληνες Προσκόπους. Τα Σώκια, μικρή πόλη στον ποταμό Μαίανδρο, ήταν υπό την κατοχή του Ιταλικού Στρατού, ο οποίος διατάχτηκε να παραδώσει την περιοχή στα ελληνικά στρατεύματα. Οι τούρκικες αρχές είχαν ρίξει εδώ και μήνες στη φυλακή πολλούς Έλληνες, μεταξύ των οποίων και τους Προσκόπους. Μόλις πλησίασε ο Ελληνικός Στρατός, οι Τούρκοι πήραν φεύγοντας και τους κρατούμενους, παρά τις υποσχέσεις που είχαν δώσει στους Ιταλούς. Προσπαθώντας να τους καταδιώξουν έτσι όπως έφευγαν άτακτα, οι Έλληνες στρατιώτες βρέθηκαν μπροστά στα πτώματα 15 και πλέον Ελληνόπουλων των οποίων το μόνο αμάρτημα ήταν η ιδιότητα του Έλληνα Προσκόπου.
ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΡΩΙΚΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ στα Σώκια είναι:
ΣΩΚΙΑ
1. Χρήστος Χριστίδης (Αρχηγός)
και οι πρόσκοποι
2. Γιώργος Βενέτος
3. Βασίλειος Γεωργιάδης
4. Δημήτριος Καραμηνάς
5. Θρασύβουλος Καραμηνάς
6. Δημήτριος Μελάς
7. Ευστράτιος Ματθαίου
8. Ιωάννης Στολίδης
9. Γεώργιος Σαβράκης
10. Βασίλειος Χαραλάμπους
11. Γεώργιος Χαραλάμπους
12. Γεώργιος Χατζημιχαήλ
13. Κωνσταντίνος Χειμωνίδης
Οι επανειλημμένες σφαγές των Ελλήνων Προσκόπων στη Μικρά Ασία προκάλεσαν την αγανάκτηση και τις έντονες διαμαρτυρίες των Προσκοπικών Οργανώσεων σε όλο τον κόσμο και του Τύπου.
Οι υπηρεσίες τις οποίες προσέφεραν οι Έλληνες Πρόσκοποι μετά την Μικρασιατική καταστροφή ήταν σημαντικές. Για την περίθαλψη των προσφύγων, οι οποίοι κατέφταναν κατά χιλιάδες, οι Πρόσκοποι χρησιμοποιήθηκαν με όλους τους τρόπους και χαρακτηρίστηκαν από τον Τύπο σαν οι φύλακες-άγγελοι των θυμάτων της εθνικής εκείνης συμφοράς. Προσέφεραν υπηρεσίες για την πρόχειρη εγκατάσταση των σκηνών, οργάνωση συσσιτίων και καθαριότητα των συνοικισμών, νοσοκομειακή περίθαλψη, ακόμα και για τη φύλαξη ορισμένων κατασκηνώσεων.
Για τις εξέχουσες αυτές υπηρεσίες των Προσκόπων, η Ελληνική Πολιτεία μέσω του τότε «βασιλιά Κωνσταντίνου» απένειμε το 1922 στη Σημαία του ΣΕΠ το Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Α' Τάξεως.
Αυτή ήταν η θυσία αγνών Ελληνόπουλων και Μεγάλων Προσκόπων για του Χριστού την Πίστη και της Πατρίδος την Ελευθερία.
Το κείμενο προήλθε από αποσπάσματα των ιστοσελίδων
